هر میلی گرم پروتامین سولفات، که بر پایه خشک محاسبه می شود ، کمتر از 100 واحد هپارین را خنثی نمی کند.

تزریق پروتامین سولفات باید طی مدت 10 دقیقه با تزریق داخل وریدی بسیار آهسته و در دوزهای بیشتر از 50 میلی گرم انجام شود.

پروتامین سولفات برای تزریق بدون رقیق شدن در نظر گرفته شده است.محلول های رقیق شده نباید نگهداری شوند زیرا هیچ ماده نگهدارنده ای ندارند.

پروتامین سولفات را نباید بدون اطلاع از سازگاری آنها با سایر داروها مخلوط کرد ، زیرا نشان داده شده است که پروتامین سولفات با آنتی بیوتیک های خاصی از جمله چند مورد سفالوسپورین و پنی سیلین ناسازگار است.

از آنجا که هپارین به سرعت از گردش خون ناپدید می شود ، با گذشت زمان به دنبال تزریق داخل وریدی هپارین ، مقدار پروتامین سولفات مورد نیاز نیز به سرعت کاهش می یابد. به عنوان مثال ، اگر پروتامین سولفات 30 دقیقه پس از هپارین تجویز شود ، ممکن است نیمی از دوز معمول کافی باشد.

به دلیل خاصیت ضد انعقادی پروتامین ، مصرف بیش از 50 میلی گرم در طی مدت کوتاه عاقلانه نیست ، مگر اینکه دوز بیشتری به وضوح لازم باشد. بیمارانی که سابقه حساسیت به ماهی دارند ممکن است واکنش حساسیت به پروتامین ایجاد کنند ، اگرچه تا به امروز هیچ ارتباطی بین واکنش های آلرژیک به پروتامین و آلرژی ماهی برقرار نشده است. قرار گرفتن در معرض نابودگرانه با پروتامین می تواند یک پاسخ ایمنی هومورال را القا کند و افراد مستعد ابتلا به توسعه واکنشهای غیرضروری از مصرف بعدی این دارو. بیماران در معرض پروتامین از طریق استفاده از انسولین حاوی پروتامین یا در خنثی سازی هپارین ممکن است با دریافت دوزهای زیاد پروتامین به صورت داخل وریدی ، واکنش های تهدید کننده زندگی و آنافیلاکسی کشنده را تجربه کنند. واکنش های شدید به پروتامین داخل وریدی می تواند در غیاب واکنش های آلرژیک موضعی یا سیستمیک به تزریق زیر جلدی انسولین حاوی پروتامین ایجاد شود. گزارش ها از وجود آنتی بادی ضد پروتامین در سرم مردان نابارور یا وازکتومی نشان می دهد که برخی از این افراد ممکن است نسبت به استفاده از پروتامین سولفات واکنش نشان دهند. آنافیلاکسی کشنده در یک بیمار گزارش شده است که سابقاً آلرژی ندارد.

تداخلات دارویی

بارداری رده C

پروتامین سولفات فقط در صورت لزوم باید به زن باردار داده شود.