موارد مصرف

متیل پردنیزولون یک داروی کورتیکواستروئیدی است که مانع از انتشار موادی که باعث التهاب می شود، می گردد.

متیل پردنیزولون برای درمان بسیاری از شرایط التهابی مختلف مانند آرتریت ، لوپوس ، پسوریازیس ، کولیت اولسراتیو ، اختلالات آلرژیک ، اختلالات غده (غدد درون ریز) و شرایطی که بر روی پوست ، چشم ها ، ریه ها ، معده ، سیستم عصبی یا سلول های خونی تأثیر می گذارد ، استفاده می شود.

نحوه مصرف و بهترین زمان مصرف

دوز اولیه سوسپانسیون تزریقی متیل پردنیزولون استات تزریقی بسته به نوع بیماری خاص که تحت درمان است ، از 4 میلی گرم تا 120 میلی گرم متفاوت خواهد بود. با این حال ، در برخی شرایط اضطراب آور ، حاد ، تهدیدکننده زندگی ، تجویز دوزهای بیشتر از دوزهای معمول ممکن است توجیه شود و ممکن است در چند برابر از دوزهای خوراکی باشد.

موارد منع مصرف

سوسپانسیون تزریقی متیل پردنیزولون استات در بیماران با حساسیت به مواد شناخته شده نسبت به محصول و ترکیبات آن منع مصرف دارد.

آماده سازی کورتیکواستروئید داخل عضلانی برای پورپورا ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک منع مصرف دارد.

سیستم تعلیق تزریقی متیل پردنیزولون استات برای تجویز داخل نخاعی منع مصرف دارد. این فرمولاسیون متیل پردنیزولون استات با گزارش وقایع پزشکی شدید هنگام اجرای این مسیر همراه است.

سیستم تعلیق تزریقی متیل پردنیزولون استات در عفونت های قارچی سیستمیک منع مصرف دارد ، بجز وقتی که به عنوان یک تزریق داخل مفصلی برای شرایط مفصل موضعی تجویز شود.

موارد احتیاط مصرف

این محصول مانند بسیاری دیگر از کورتیکواستروئیدها نسبت به گرما حساس است. بنابراین ، هنگام استریل کردن ویال نباید اتوکلاو شود.

برای کنترل شرایط تحت درمان باید از کمترین دوز احتمالی کورتیکواستروئید استفاده شود. هنگامی که کاهش دوز ممکن است ، کاهش باید به تدریج باشد.

از آنجا که عوارض درمان با گلوکوکورتیکواستروئیدها به اندازه دوز و طول مدت درمان بستگی دارد ، باید تصمیم گیری در مورد خطر / سود در هر مورد فردی در مورد دوز و مدت زمان درمان و اینکه آیا باید از درمان روزانه یا متناوب استفاده شود ، اتخاذ شود. .

گزارش شده است که سارکوم کارپسی در بیماران تحت درمان با کورتیکواستروئید ، غالباً در شرایط مزمن وجود دارد. قطع مصرف کورتیکواستروئیدها ممکن است منجر به بهبود بالینی شود.

عوارض شایع بالای 10%

واکنشهای آلرژیک ، اختلالات خون و سیستم لنفاوی ، اختلالات قلبی و عروقی ، پوستی ، پوستی ، غدد درون ریز ، مایعات و الکترولیتها ، دستگاه گوارش ، متابولیک ، اسکلتی عضلانی ، عصبی / روانپزشکی ، چشمی

شیردهی و بارداری

بارداری: کورتیکواستروئیدها باید در دوران بارداری مورد استفاده قرار گیرند در صورتی که فواید بالقوه خطر احتمالی جنین را توجیه کند. نوزادانی که مادرانی که در دوران بارداری از کورتیکواستروئیدها دریافت کرده اند ، به دنیا می آیند ، باید در مورد علائم کم کاری آدرنال به دقت رعایت شوند.

تغذیه با شیر مادر: کورتیکواستروئیدهای تجویز شده سیستماتیک در شیر انسان ظاهر می شوند و می توانند رشد را سرکوب کنند ، در تولید کورتیکواستروئید درون زا تداخل ایجاد کنند و یا باعث اثرات غیرضروری دیگری شوند. از آنجا که احتمال بروز عوارض جانبی جدی در نوزادان شیرخوار از کورتیکواستروئیدها وجود دارد ، باید با توجه به اهمیت دارو برای مادر ، تصمیم به مصرف یا قطع مصرف دارو گرفته شود.

مشکلات کبدی و کلیوی

به طور کلی ، انتخاب دوز برای یک بیمار سالخورده باید محتاط باشد ، معمولاً از انتهای پایین دامنه شروع می شود و نشان دهنده فرکانس بیشتر کاهش عملکرد کبدی ، کلیوی یا قلبی ، و بیماری همزمان یا سایر داروهای درمانی است.

تست های مورد نیاز