تزریق سفتریاکسون ، برای معالجه عفونت های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:
1) عفونت دستگاه تنفسی تحتانی که در اثر استرپتوکوک پنومونیه ، استافیلوکوکوس اورئوس ، هموفیلوس آنفلوانزا ، هموفیلوس پرینفلوئنزا ، کلبسیلا پنومونیه ، اشرشیاکولای ، انتروباکترائروژینوزا ، پروتئوس میرابلا ایجاد شده است.

2)  عفونت حاد گوش میانی ناشی از استرپتوکوکوس پنومونیه ، هموفیلوس انفولانزا یا موراکسلاکاتارهالیس.

3)عفونتهای پوستی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس ، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس ، استرپتوکوک پیوژنز ، ویریدان گروه استرپتوکوکی ، اشریشیا کولی ، انتروباکتر کلولا ، کلبسیلا اگزیتوکا ​​، کلبسیلا پنومونیه ، اسکروسوزنس ، مارژین ، اسپانیا * یا گونه های پروتئوس استرپتوکوکوس.
4) عفونت های ادراری (پیچیده و بدون عارضه) ناشی از اشرشیا کولی، پروتئوس میرابیلیس، پروتئوس ولگاریس، مورگانلا مورگانی یا کلبسیلا پنومونیه.

5)  سوزاک غیرپیچیده (دهانه رحم / مجرای ادراری و رکتال) ناشی از نایسریا گونورا ، از جمله هر دو سویه پنی سیلیناز- و فاقد پنی سیلین ، و سوزاک حلق ناشی از سویه های فاقد پنی سیلین از نایسریاگونورا.
6) التهاب لگن ناشی از نایسریا گونورا. سفتریاکسون ، مانند سایر سفالوسپورین ها ، هیچ اثری علیه کلامیدیا تراکوماتیس ندارد. بنابراین ، هنگامی که سفالوسپورینها در معالجه بیماران مبتلا به بیماری التهابی لگن مورد استفاده قرار می گیرند و کلامیدیا تراکوماتیس  از پاتوژن های مشکوک است ، باید داروی ضد کلامیدی مناسب اضافه شود.

7) سپتی سمی باکتریال ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس ، استرپتوکوکوس پنومونیه، اشرشیا کولی ، هموفیلوس انفولانزا یا کلبسیلا پنومونیه

8) عفونتهای استخوانی و مفصل ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس ، استرپتوکوکوس پنومونیه ، اشرشیا کولی.پروتئوس میرابیلوس کلبسیلا پنومونیه یا گونه های دیگر انتروباکتریاسه.

سفتریاکسون را بیشتر با محصولات حاوی کلسیم ، مانند محلول رینگر یا محلول هارتمن ، رقیق نکنید ، زیرا باعث تشکیل رسوب می شود. سفتریاکسون نباید همزمان با محلول های IV حاوی کلسیم مورد استفاده قرار گیرد.

هیچ گزارشی از تعامل بین سفتریاکسون و محصولات حاوی کلسیم خوراکی گزارش نشده است.
نوزادان هایپربیلیروبینمی ، به ویژه نارس ، نبایدتحت تزریق سفتریاکسون  قرار گیرند.
تزریق سفتریاکسون در نوزادانی که نیاز به استفاده از محلول های وریدی کلسیمی دارند، منع مصرف دارد.

کودکان

برای درمان عفونتهای پوستی، مقدار کل توصیه شده روزانه 50 تا 75 میلی گرم بر کیلوگرم یک بار در روز (یا در دوزهای مساوی تقسیم شده دو بار در روز) داده می شود. مقدار کل روزانه نباید از 2 گرم تجاوز کند.

برای درمان عفونت های جدی دیگر به غیر از مننژیت ، مقدار کل توصیه شده روزانه 50 تا 75 میلی گرم بر کیلوگرم است که در دوزهای تقسیم شده هر 12 ساعت یک بار تجویز می شود. مقدار کل دوز روزانه نباید از 2 گرم تجاوز کند.

در درمان مننژیت توصیه می شود دوز درمانی اولیه 100 میلی گرم بر کیلوگرم باشد (دوز کل بیش از 4 گرم نباشد). پس از آن ، مقدار کل روزانه 100 میلی گرم در کیلوگرم در روز (بیش از 4 گرم در روز) توصیه نمی شود. دوز روزانه ممکن است یک بار در روز (یا در دوزهای مساوی تقسیم شده هر 12 ساعت) تجویز شود. مدت معمول درمان 7 تا 14 روز است.

بزرگسالان
دوز معمول روزانه بزرگسالان 1 تا 2 گرم یک بار در روز (یا در دوزهای مساوی تقسیم شده دو بار در روز) بسته به نوع و شدت عفونت داده می شود. در مورد عفونتهای ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس (MSSA) ، مقدار روزانه توصیه شده 2 تا 4 گرم است، مقدار کل روزانه روزانه نباید از 4 گرم تجاوز کند.

اگر کلامیدیا تراکوماتیس  عامل بیماری است ، باید دارو  مناسب اضافه شود زیرا سفتریاکسون سدیم هیچ اثری بر این ارگانیسم ندارد.

برای استفاده قبل از عمل (پیشگیری از عمل جراحی) ، یک دوز یک گرمی به صورت داخل وریدی 1/2 تا 2 ساعت قبل از عمل تجویز می شود.

به طور کلی ، تزریق سفتریاکسون باید حداقل 2 روز پس از ناپدید شدن علائم عفونت ادامه یابد. مدت معمول درمان 4 تا 14 روز است. در عفونت های پیچیده ، ممکن است نیاز به درمان طولانی تر باشد.

هنگام درمان عفونت های ناشی از استرپتوکوک پیوژنز ، درمان باید حداقل برای 10 روز ادامه یابد.
برای بیماران مبتلا به اختلال در عملکرد کلیه یا کبدی ، تنظیم دوز لازم نیست.

تزریق سفتریاکسون، در بیمارانی که دارای آلرژی به سفالوسپورین هستند، منع مصرف دارد.
نوزادان (≤28 روز)

واکنش محل تزریق (تورم ، قرمزی ، درد ، یک توده سخت یا درد)، ائوزینوفیلی، افزایش پلاکت خون (ترومبوسیتوز)، اسهال، ترانس آمینازهای کبدی بالا، کاهش تعداد گلبولهای سفید خون(لکوپنی)، راش

افزایش اوره خون (BUN)