موارد مصرف

برای تسکین علائم و علائم آرتروز
برای تسکین علائم و علائم آرتریت روماتوئید

نحوه مصرف و بهترین زمان مصرف

مقدار توصیه شده برای تسکین آرتروز ، 100 میلی گرم در روز است.

برای تسکین آرتریت روماتوئید ، مقدار توصیه شده 100 میلی گرم در روز است.

در تعداد نادری از بیماران که دیکلورن با افزایش 100 میلی گرم در روز رضایت بخش نیست ، ممکن است دوز به 100 میلی گرم در روز افزایش یابد. اگر مزایای آن از خطرات بالینی افزایش عوارض جانبی بیشتر باشد.

موارد منع مصرف

دیکلورن در بیماران با حساسیت به دیکلوفناک منع مصرف دارند.

دیکلورن را نباید به بیمارانی که بعد از مصرف آسپرین یا سایر داروی ضد التهاب غیر استروئیدی ها ، آسم یا کهیر یا سایر حساسیتها را تجربه کرده اند ، داده شود. واکنشهای آنافیلاکتیک شدید ، به ندرت کشنده ، نسبت به داروی ضد التهاب غیر استروئیدی در چنین بیمارانی گزارش شده است

موارد احتیاط مصرف

انتظار نمی رود که دیکلورن جایگزین کورتیکواستروئیدها یا درمان نارسایی کورتیکواستروئید شود.

قطع ناگهانی کورتیکواستروئیدها ممکن است منجر به تشدید بیماری شود. در صورتی که تصمیم به قطع کورتیکواستروئیدها گرفته شود ، بیماران تحت درمان با کورتیکواستروئیدی باید به آرامی درمان خود را قطع کنند.

فعالیت دارویی دیکلورن در کاهش تب و التهاب ممکن است این علائم تشخیصی در تشخیص عوارض را کاهش می دهد.

عوارض شایع بالای 10%

در بیمارانی که از دیکلورن ، یا سایر داروی ضد التهاب غیر استروئیدی ها استفاده می کنند ، عوارض جانبی زیر در تقریباً 1٪ -10٪ بیماران گزارش شده :

دستگاه گوارش شامل: درد شکم ، یبوست ، اسهال ، سوء هاضمه ، نفخ شکم ، خونریزی ، سوزش قلب ، حالت تهوع ، زخم معده / اثنی عشر و استفراغ.

عملکرد غیر طبیعی کلیه ، کم خونی ، سرگیجه ، ورم ، افزایش آنزیم های کبدی ، سردرد ، افزایش زمان خونریزی ، خارش ، راش و وزوز گوش.

شیردهی و بارداری

تزریق دیکلورن فقط باید زمانی در دوران بارداری استفاده شود که پزشک تشخیص دهد مزایا برای شما بیشتر از هرگونه خطر احتمالی برای نوزاد متولد نشده است. دیکلورن را در طول 3 ماه آخر بارداری مصرف نکنید ، زیرا این امر می تواند بر گردش خون و کلیه های کودک شما تأثیر بگذارد.

مشکلات کبدی و کلیوی

تجویز طولانی مدت NSAID ها منجر به نکروز پاپیلری کلیه و سایر آسیب های کلیوی شده است. سمیت کلیوی نیز در بیمارانی دیده شده است که در آنها پروستاگلاندین های کلیوی نقش جبرانی در حفظ پرفیوژن کلیوی دارند. بیماران با اختلال در عملکرد کلیه ، نارسایی قلبی ، اختلال عملکرد کبد ، افرادی که دیورتیک ها و مهار کننده های ACE و افراد مسن مصرف می کنند وجود دارد. قطع درمان NSAID معمولاً با بهبودی به حالت قبل انجام می شود.

تست های مورد نیاز